به گزارش گروه سیاسی قدس آنلاین، ساده انگارانه است اگر خیال کنیم سازمان عفو بین‌الملل، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا، صفحه توییتر دولت آمریکا، شبکه‌های آن طرف آبی و اپوزیسیون‌های خارج نشین پس از اعلام حکم محکومیت «نسرین ستوده» بیخود و بی‌جهت و تنها برای پاسداشت حقوق بشر در حال یقه چاک دادن و هوچی گری‌اند.

حداقل از ما نخواهید به این راحتی‌ها باور کنیم سخنگوی وزارت خارجه کشوری که با تحریم‌های اقتصادی، دارویی و... جان بسیاری از مردم ایران را به لبشان رسانده، حالا از سر دلسوزی نگران تلف شدن زندگی یک شهروند ایرانی در زندان است و برای آزادی این شهروندِ به ظاهر عادی، خودش را به آب و آتش می‌زند!  

روبات های توییتری  در خدمت ستوده

همسر نسرین ستوده روز دوشنبه در صفحه فیس بوکش نوشت: «حکم نسرین در آخرین پرونده‌اش، در زندان به او ابلاغ شد. ۳۸ سال زندان با ۱۴۸ ضربه شلاق حاصل دو پرونده‌ باز اوست. پنج سال زندان بابت پرونده‌ اول و ۳۳ سال زندان با ۱۴۸ ضربه شلاق، بابت پرونده‌ دوم». درحالی که هنوز این خبر از سوی مراجع قضایی ایران تأیید نشده بود و حتی کاربران ایرانی هم به علت فعالیت اندکشان در فیس بوک از محکومیت نسرین ستوده باخبر نشده بودند، صفحه توییتر فارسی دولت آمریکا و سخنگوی وزارت امور خارجه این کشور به حکم نسرین ستوده واکنش نشان دادند!

اینکه سخنگوی وزارت امور خارجه دولت آمریکا چرا باید صفحه فیس بوک همسر نسرین ستوده را چک کرده و بر اساس آن موضع‌گیری کند را دیگر الله اعلم!

پس از واکنش دولت آمریکا به این موضوع، صفحه‌های مشخصی در توییتر شروع به داغ کردن هشتگ# نسرین_ستوده کردند.

نتیجه این بود که این هشتگ در مدت کوتاهی به یکی از ترندهای توییتر فارسی تبدیل شد، اما با نگاهی به آمار منتشر شده توسط توییتر متوجه می‌شویم در عرض هشت ساعت تنها ۱۱۹ پست با هشتگ نسرین ستوده منتشر شده و چند هزار پست دیگر که موجب داغ شدن هشتگ #نسرین_ستوده شده، یا کار روبات‌های توییتری بوده یا ریتوییت‌های مکرر کاربرانی که قصد ترند کردن این هشتگ را داشته‌اند.  
۷ سال یا ۳۸ سال؟

نسرین ستوده آخرین بار در خرداد ماه امسال به جرم رابطه با وکالت متهمان کارزار مبارزه با حجاب یا همان جنبش «دختران خیابان انقلاب» دستگیر شد. خانم وکیل اما آن قدر پرونده باز و نیمه تمام در دادگاه‌های مختلف ایران دارد که سخت می‌توان محکومیت اخیرش را به جرم مشخصی مرتبط کرد. اما آن طور که محمد مقیسه، قاضی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اعلام کرده، اتهامات اخیر خانم ستوده «اجتماع علیه امنیت ملی» و «اهانت به رهبری» است که بابت آن‌ها درمجموع به هفت سال حبس محکوم شده است. همسر نسرین ستوده اما صحبت‌های قاضی پرونده را قبول نمی‌کند و می‌گوید حکم همسرش همان ۳۸ سال است که پیشتر در فیس بوک اعلام کرده! وکیل و همسر ستوده همچنین ادعا می‌کنند اتهامات او تبلیغ علیه نظام و اهانت به رهبری عنوان شده، اما شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب، نسرین ستوده را به صورت غیابی به اتهام جاسوسی محاکمه کرده است. قاضی مقیسه درباره اتهام جاسوسی نسرین ستوده صحبتی نمی‌کند، اما درباره صدور حکم غیابی می‌گوید: «حکم غیابی نیست، زیرا گر چه متهم در دادگاه حضور نداشت اما خانم ستوده وکیل داشته و بنابراین حکم غیابی نبوده است».

اسب سرکش

خانم وکیل فعالیت‌های سیاسی‌اش را با کار در نشریات مختلف در اوایل دهه ۷۰ آغاز کرد. نشریه «دریچه گفت‌وگو» که ۶ شماره بیشتر منتشر نشد، اوج فعالیت رسانه‌ای او بود. نسرین ستوده در همین نشریه با «شیرین عبادی» و سایر حقوقدانانی که با نام «حقوق بشر» و «حقوق زنان» به فعالیت‌های تبلیغی علیه نظام مشغول بودند، آشنا شد. شاید خانم وکیل شهرت امروزش را مدیون توقیف این نشریه جنجالی در دهه ۷۰ باشد که نامش را به عنوان مسئول سرویس اجتماعی این نشریه سر زبان‌ها انداخت. پس از توقیف «دریچه گفت‌وگو» نسرین ستوده تبدیل به ستون نویس روزنامه‌هایی مثل جامعه، توس و صبح امروز شد. آن روزها اهالی رسانه، خانم وکیل را به عنوان یک فمنیست دو آتشه می‌شناختند که مطالبش حول محور حقوق زنان می‌چرخد. مطالب نسرین ستوده اما بیشتر از اینکه مضامین فمنیستی داشته باشد، رگه‌های سیاسی و اعتراضی داشت. همین ستون نویسی‌های سیاسی هم بعداً کار دستش داد و موجب شد سال ۷۴ که برای دریافت پروانه وکالت اقدام می‌کند، دست رد به سینه‌اش بزنند. هشت سال بعد یعنی سال ۸۲ سرانجام موفق شد پروانه وکالتش را بگیرد و بلافاصله به تیم شیرین عبادی و رفقا بپیوندد که آن زمان مشغول راه‌اندازی کمپین «یک میلیون امضا» بودند که وظیفه‌اش مقابله با قانون حجاب اجباری بود. البته نسرین ستوده که یکی از بنیان‌گذاران این کمپین به حساب می‌آید، بعدها اعتراف کرد همقطارهای ملی مذهبی‌اش، او و شیرین عبادی را «اسب‌های سرکش» ی خطاب می‌کردند که در این زمینه دچار افراط شده بودند.

روابط مشکوک

روابط مشکوک خانم ستوده فقط به رابطه با شیرین عبادی و رفقا محدود نمی‌شود. سال ۹۲ در فضای ملتهب پس از انتخابات، خانم وکیل که در زندان به سر می‌برده، یک هفته مرخصی می‌گیرد و بلافاصله به دیدار محمد خاتمی می‌رود! در آذر همان سال هیئت پارلمانی اتحادیه اروپا به ایران می‌آید و در سفارتخانه یونان با خانم ستوده دیدار می‌کند. جایزه «ساخاروف» یا جایزه آزادی افکار هم که یک جایزه کاملاً سیاسی است سال ۹۱ از طرف پارلمان اروپا به خانم وکیل اهدا می‌شود و در نتیجه آن، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا شخصاً بیانیه صادر می‌کند و ضمن تبریک به نسرین ستوده، از حکومت ایران می‌خواهد هرچه زودتر او را آزاد کند!
علاوه بر این‌ها روز جمعه، یعنی چند روز پیش از اعلام محکومیت نسرین ستوده، همسرش با انتشار پستی در فیس بوک از دعوت رسمی امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه از نسرین ستوده برای سفر به فرانسه و عضویت در «شورای مشورتی برابری جنسیتی» خبر می‌دهد! واکنش توییتری دولت آمریکا و وزارت امور خارجه این کشور پس از صدور حکم نسرین ستوده را هم به موارد بالا اضافه کنید. به نظر شما این همه دست و پا زدن برای آزادی یک حقوقدان معمولی در ایران منطقی به نظر می‌آید؟

علاوه بر این زمانی که هیچ صحبتی از جاسوس بودن نسرین ستوده به میان نیامده و قوه قضائیه هم ادعایی مبنی بر جاسوسی کردن خانم ستوده ندارد، همسرش اعلام می‌کند خانم وکیل احتمالاً به جرم جاسوسی در حال محاکمه است! شما جای ما باشید ذهنتان ناخودآگاه سمت ضرب‌المثلِ «پنبه دزد دست به ریشش می‌کشد» نمی‌رود!؟

انتهای پیام/